اجی مجی لاترجی

جایی میان رنج، ملال، غم ناشی از دویدن و نرسیدن به مقصد به صورت پیاپی هستم.

جایی که حس می‌کنم، چشیدن لذت چیزی دورترین و محال‌ترین است.

جایی میان باتلاقی که خودم اجازه دادم برایم بسازند.

و حالا هر چقدر پلک میزنم و چشمانم را بهم فشار می‌دهم و باز می‌کنم، هیچ چیز عوض نمی‌شود.

هیچ کدام از اجی مجی لاترجی‌ها هم جواب نمی‌دهد و انگار هستیم بر این اوضاع که خویش ساخته‌ام برای خویشتن.

بگذار بگذرد دیگر!